“สะเมิง” ดินแดนแห่งไร่สตรอเบอรี่ แต่การคิดต่างและนอกกรอบก็เกิดขึ้น “แค่สตรอเบอรี่ไร่ไหนที่ไหนในบริเวณนั้นก็ปลูกกัน แล้วเราต้องการ สตรอเบอรี่แบบไหนให้สมคุณค่ากับผืนแผ่นดินที่บรรพบุรุษได้ดำรงไว้ และทำอย่างไรให้ชุมชนร่วมก้าวไปพร้อมกันเพื่อบ้านเกิดของตน” ซึ่งขณะนั้นคำสั้นๆจากพระราชดำรัสของในหลวงปรากฎเข้ามาในความคิดและจิตใจ “พัฒนาอย่างยั้งยืน” สังคม สิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจ ต้องก้าวไปด้วยกัน สมองและความคิดสั่งการขึ้นทันใด “สตรอเบอรี่ปลอดสารพิษ สังคมและวิถีของชุมชนต้องดำรงสืบต่อไป และเกิดรายได้ในการขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจในชุมชนอย่างพอเพียง”

อุดมการณ์และความฝันเริ่มก่อร่างสร้างตัวด้วยแรงกายและแรงใจที่มุ่งมั่น “ทำให้ผืนแผ่นดินของบรรพบุรุษที่เฝ้ารอคอยด้วยใจ กลับฟื้นตื่นขึ้นมีชีวิตชีวาด้วยผลผลิตสตรอเบอรี่ปลอดสารพิษจากธรรมชาติสู่ธรรมชาติที่มีคุณภาพจากการบูรณาการองค์ความรู้ในงานวิจัยสู่ท้องถิ่นอย่างแท้จริง เกิดการก้าวต่อผนวกนำวิถีชุมชนชาวสะเมิงตามแบบวิถีพุทธที่เรียบง่ายร่วมเป็นส่วนหนึ่งของอุดมการณ์และความฝัน ตลอดจนเกิดการหมุนวนทางเศรษฐกิจก่อเกิดรายได้ให้คนในชุมชนอย่างพอเพียงและยั่งยืน” สิ่งเหล่านี้ได้ถูกหล่อหลอมรวมไว้เป็นหนึ่งเดียว “ณ ไร่สตรอเบอรี่สะเมิง” จุดรวมเล็กๆที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอุดมการณ์และความฝันอันยิ่งใหญ่ ที่กำลังเติบโตอย่างสวยงามด้วยความมุ่งมั่นและใส่ใจในทุกคนที่แวะเวียนผ่านเข้ามา

“เราไม่ใช่แค่ผลิตสตรอเบอรี่ปลอดสารพิษเพื่อไว้ขาย แต่เรามุ่งขยายผลิตชีวิตคุณภาพรักบ้านเกิดแก่ชุมชน”